Więźniowie twierdzy

Jerzy Popel – przebywał na twierdzy od 4 stycznia 1595 do 15 marca 1606 roku. Najwyższy ochmistrz dworu czeskiego.

Wacław Kinsky - więziony w okresie od 18 marca 1616 do 18 maja 1616r. Magnat wywodzący się z możnego rodu czeskiego, skazany za intrygi oraz spiskowanie przeciwko królewskiej władzy w Czechach. Wsławiony brawurową ucieczką, zrealizowaną przy pomocy kwasu, sznurowanej drabinki i dużej ilości alkoholu. Przywrócony do łask dwa lata później. W 1616 roku, do zamkowego więzienia wtrącono Wacława Kinsky'ego. Eskortowało go z Pragi 50 muszkieterów. Kinsky był bardzo wpływowym intrygantem oskarżonym o spiskowanie przeciw cesarzowi. Mimo zaostrzonego rygoru, dzięki pomocy spowiednika udało mu się przekuć ścianę swej celi do sąsiedniego pomieszczenia. Aby uśpić czujność strażników opłacił im beczki wina i piwa. Pijani nie zauważyli, gdy więzień opuścił celę i dostał się na dach zamku. Stamtąd spuścił się na drabinie zrobionej ze sznurów poza mury warowni. Zbiegł do Krakowa.

Hans Urlich Schaffgotsch - więziony w okresie od 25 lutego 1634 do 23 lipca 1635.roku. Wielmoża śląski, dowódca wojsk habzburskich w wojnie 30-letniej, właściciel zamku Chojnik, skazany za bunt przeciwko cesarzowi i osadzony w twierdzy kłodzkiej. Następnie przewieziony do Wiednia, torturowany i więziony w coraz cięższych warunkach. Ostatecznie skazano go na karę śmierci, a dobra Schaffgotschów zostały skonfiskowane. Egzekucję wykonano 23 lipca 1635 w Ratyzbonie.

Graf von Coloward – uwięziony w 1731 roku

Józef Renatus - uwięziony w roku 1731. Zgrywus. Admirał cesarza Karola VI, skazany za przywłaszczenie tytułów: "Najwyższego Księcia Wyspy Madagaskar", "Margrafa Balanzac", "Najwyższego Dowódcy Filibustierów" oraz "Dziedzicznego Księcia Chabanais". Okrzyknięty mianem jednego z największych hochsztaplerów w historii.

Wilhelm Reinhard Neipperg (ur. 27 maja 1684, zm. 26 maja 1774 w Wiedniu) – hrabia, generał austriacki, odznaczył się w wojnie tureckiej (1716-1717), zawarł 1739 bez upoważnienia niekorzystny pokój belgradzki. Został za to (m.in. z fedmarszałkiem Georgiem Olivierem von Wallisem skazany na twierdzę; uwięziony był w Győr i twierdzy w Kłodzku. Ułaskawiony po śmierci cesarza Karola VI w 1740 r. przez Marię Teresę.

Baron Friedrich von der Trenck - (ur. 16 lutego 1726 roku - zm. 25 lipca 1794), pisarz, oficer pruski i austriacki. W roku 1743, podczas parady, Trenck został przedstawiony najmłodszej siostrze Frederyka II, księżniczce Annie Amalii, to spotkanie zapoczątkowało skryty romans Amalii z młodym oficerem. Na niezwykły talent młodego oficera, który zdecydowanie górował nad rówieśnikami, zwrócił uwagę król Fryderyk II. W ten sposób w 1744 r. został adiutantem króla Prus. Z polecenia króla Trenck został aresztowany i uwięziony w śląskiej twierdzy w Glatz (pol. Kłodzko). W okresie od 26 czerwca 1745 roku do 26 listopada 1746 r. Przyczyną uwięzienia był najprawdopodobniej odkryty nagle romans z siostrą królewską, która została zesłana do zamku Quedlinburg, gdzie osadzano damy krwi królewskiej na okres porodu nieślubnych dzieci; oficjalnym powodem aresztowania była korespondencja z kuzynem Franzem, pułkownikiem w służbie w austriackiej. Po kilku nieudanych próbach, zdołał uciec z twierdzy przy pomocy porucznika Schella 24 grudnia 1746 r. i przez Czechy dostał się do Wiednia. Od tej pory życie Trencka pełne było intryg i przygód, które zapewniły mu sławę w całej Europie (Węgry, Francja, Austria, Anglia) W związku z wybuchem rewolucji we Francji powrócił do Paryża jako obserwator wydarzeń. Niestety został uznany za szpiega wrogiego państwa i osadzony w Saint-Lazare. Sąd rewolucyjny uznał go winnym i w dniu 25 lipca 1794 roku Trenck został stracony na gilotynie.

ks. Andreas Faulhaber - więziony w okresie od 31 października 1757 do 30 grudnia 1757 roku. Kaznodzieja aresztowany pod pozorem namawiania żołnierzy pruskich do dezercji, skazany na śmierć przez powieszenie. Ciało jego z rozkazu okrutnego kata króla Fryderyka wisiało przez dwa i pół roku na szubienicy, gdzie uległo mumifikacji. Pochowany w kościele farnym w Kłodzku.

Charlotta Ursini - zw. hrabianką Orsini, więziona w okresie od 4 marca 1807 do 16 lipca 1828 roku. Mieszkanka Kłodzka, skazana na 20 lat za zatrucie wody w Studni Piekarskiej na twierdzy w okresie wojen napoleońskich (przy okazji otruła też swojego kochanka).

Książe Jan Putkowski – więziony od 24 maja do 26 października 1815 roku. Oficer napoleoński.

Grupa mieszkańców Kłodzka osadzona w kłodzkiej twierdzy w 1847 roku na okres od 8 dni do 5 miesięcy za udział w zamieszkach, spowodowanych podwyżką cen mąki.

Ponad 3000 jeńców francuskich po wojnie francusko-pruskiej w 1871, przy czym oficerowie nie mieszkali w twierdzy, lecz w prywatnych mieszkaniach w Kłodzku. Otrzymywali żołd, a ich jedynym obowiązkiem było meldowanie się w komendanturze codziennie w godz. 9-12.

Uczestnicy Powstania Styczniowego (1864):

  • Wacław Koszutski - adiutant gen. Taczanowskiego,
  • Walerian Hulewicz - uczestnik walk w okresie Wiosny Ludów, mianowany w 1863 roku przez Rząd Narodowy podczas powstania styczniowego komisarzem w powiecie wrzesińskim,
  • Stanisław Sczaniecki - działacz towarzystw rolniczych, współredaktor pisma "Ziemianin", absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego,
  • Włodzimierz Wolniewicz - publicysta i działacz gospodarczy (skazany na karę śmierci i objęty później amnestią),
  • Erazm Wolniewicz – ziemianin
  • Jan Rymarkiewicz - ksiądz
  • Wojciech Kętrzyński, Adalbert von Winkler (ur. 11 lipca 1838 w Giżycku (niem. Lötzen), zm. 15 stycznia 1918 we Lwowie) - historyk, etnograf, polityk, publicysta i poeta wieloletni dyrektor Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie. W wakacje 1862 roku (mając 24 lata) przebywał u swojej ciotki Jadwigi Krohnke w Warszawie. Później zaangażował się w działalność patriotyczną i miał swój udział w powstaniu styczniowym – organizował transport broni. W dniu 11 września 1863 został aresztowany i uwięziony w Olsztynie. Po początkowym uwolnieniu od zarzutów, aresztowano go ponownie 6 października i osadzono w więzieniu w Berlinie. Jego sprawa była później rozpatrywana w wielkim procesie Polaków w Berlinie. W czasie procesu został mu przedstawiony zarzut zdrady stanu. Ostatecznie od tego zarzutu został uniewinniony, ale 23 grudnia 1864 został skazany na rok więzienia w twierdzy kłodzkiej (21.04.1865 – 22.04.1866).

Jan Baptysta – więziony od 20 grudnia 1893 r do 1 lipca 1894 r. Kapitan francuski.

Augustyn Szamarzewski (1832 – 1891) – wielkopolski działacz społeczny, ksiądz. W okresie Kulturkampf należał do grupy duchownych stawiających czynny opór polityce rządu niemieckiego, za co został w 1873 skazany na miesiąc więzienia w Kłodzku.

Lebrecht von Kotze - więziony w okresie 14 lipca do 18 sierpnia 1895 roku i ponownie od 25 czerwca 1896 do 22 marca 1897 roku. Rotmistrz pruskiej gwardii królewskiej.

Karol Ernest von Schrader – więziony od 15 listopada do 20 grudnia 1895 roku. Mistrz ceremonii dworskich.

Bernard Fryderyk Trenck – więziony 28 grudnia 1910 do 21 maja 1913 roku. Kapitan marynarki królewskiej.

Karol Eugeniusz Lux - więziony od 20 lipca do 27 grudnia 1911. James Bond początków XX wieku. Francuski kapitan wywiadu, skazany za działaliność szpiegowską na 6-letni pobyt w twierdzy. Wsławił się brawurową ucieczką, godną dobrego filmu akcji. Po wszystkim wydał książkę, w której opisał swoje kłodzkie przygody i ośmieszył wartowników twierdzy.

Charles Bertrand Steward – więziony od 15 lutego 1913 do 21 maja 1915 roku. Adwokat angielski.

Adolf Max – więziony od 12 października 1914 roku do 26 listopada 1915 roku. Burmistrz Brukseli.

Karl Liebknecht (ur. 13 sierpnia 1871 w Lipsku, zm. 15 stycznia 1919 w Berlinie) – niemiecki polityk komunistyczny i adwokat pochodzenia żydowskiego. Studiował prawo i ekonomię polityczną Był jednym z przywódców założonej w 1889 II Międzynarodówki, współzałożycielem i do 1910 przewodniczącym Socjalistycznej Międzynarodówki Młodzieży w Stuttgarcie. Działacz SPD Był jednym z głównych organizatorów rewolucji listopadowej w Niemczech w 1918. Zamordowany przez Freikorps wraz z Różą Luksemburg po manifestacjach komunistycznych w Berlinie w 1919. Więziony na twierdzy w okresie od 24 listopada 1907 roku do 1 czerwca 1909 roku.

Werner Hirsch – więziony od 23 sierpnia do 6 października 1919 roku i ponownie od 13 listopada do 24 listopada 1919 roku. Niemiecki komunista.

Więźniowie II wojny światowej:

Władysław Planetorz (ur. 14 grudnia 1910 w Cisku, powiat Koźle, zm. 16 lutego 1944 w Kłodzku), działacz Związku Harcerstwa Polskiego w Niemczech, podharcmistrz. Zainicjował działanie tajnej organizacji harcerskiej na terenie Bytomia i Strzelec Opolskich; w kwietniu 1941 aresztowany, był więźniem obozów w Oświęcimiu i Mauthausen-Gusen. W tzw. procesie wrocławskim w 1943 skazany na trzy i pół roku więzienia, zmarł zakatowany w twierdzy kłodzkiej.

Andre Tine - więziony do 28.05.1945. Członek alzackiego ruchu oporu, skazany na śmierć za odmowę wstąpienia do Wermahtu. Uwolniony przez Rosjan. Dezerterzy z armii niemieckiej oraz podejrzani o działania na szkodę Rzeszy i więźniowie polityczni. Więziono tu Rosjan, Francuzów, Włochów, Belgów, Czechów, Finów i Anglików.

  • Przekaż innym

    Podziel się w mediach społecznościowych

  • Informacje dodatkowe
  • Wizyty

    W dniu dzisiejszym: 86 
    Wszystkie: 1704777 

  • Kalendarium
  • Cookies

    Ta strona używa plików Cookies, aby zapewnić podstawowe funkcjonalności oraz zwiększyć Twoje doświadczenie online. Możesz wybrać kategorię na którą zezwalasz. Ustawienia plików Cookies.

Powered by QUICK.CMS Design ProjektGraficzny.com