O Janie Żiżce
W 1415 roku na soborze w Konstancji zginął męczeńską śmiercią czeski ksiądz, kaznodzieja, reformator religijny i nauczyciel – Jan Hus. Jego śmierć spowodowała wiele rozruchów religijnych, które przekształciły się w wojny, zwane w historii wojnami husyckimi. Jednym z najważniejszych dowódców wojsk husyckich został Jan Żiżka, który dowodził czeskim oddziałem, walczącym mężnie po stronie polskiej przeciwko Krzyżakom. Był niezwykłym dowódcą ponieważ pomimo utraty oczu (rany wojenne w bitwach) nadal dowodził w bitwach na podstawie informacji jego przybocznych, którzy przekazywali mu informacje z pola bitwy a trafne rozkazy Jana Żiżki prowadziły jego wojska do kolejnych zwycięstw nad wrogiem. Legenda czeska podaje, iż nakazał swoim ludziom aby po jego śmierci zdjęto z niego skórę i wykonano z niej bęben, co też uczyniono kiedy poległ podczas jednej z bitew. Głos bębna porywał żołnierzy do boju do roku 1428, do czasu kiedy to podczas kilkumiesięcznej walki pomiędzy husytami a obrońcami zamku kłodzkiego dostał się ona w ręce obrońców i był przechowywany na zamku przez kilka stuleci. Po pierwszej Wojnie Śląskiej w 1734 roku komendant twierdzy Fouque podarował ten bęben wraz z włosami i łukiem Waleski, królowi Fryderykowi II i ślad po nim zaginął. Legenda podaje, że bęben odezwie się ponownie, gdy państwo czeskie odzyska pełnię niezależności.